میدانی!!!

میدانی جان دل،
خاطرها اتفاق های عجیبی اند.
آنقدر عجیب که حتی نمی توانی جنسشان را حدس بزنی.

 

بعضی وقت ها مثل "بو" ظاهر می شوند.
کسی چه می داند شاید توی یکی از همین روزهای شلوغ تهران، دقیقا وسط هیاهوی مردم، بوی آدامس پرتغالی، خانوم جوانی را  تبدیل کند به دخترک هجده ساله ای روی صندلی سیزده یک کافه توی میدان فاطمی.

اگر جنس خاطرها از "بو" هم نباشد، حتما با "اسم" ها رابطه مستقیم دارند.
کاش یک نفر به شهرداری حالی کند، برای کوچه هایش از اسامی افراد استفاده نکند. دل که حالی اش نمیشود فقط منتظر بهانه است تا سر ناسازگاری بنا کند.
اصلا کاش یک قانون وجود داشت که اسم هرنفر مال خودش باشد.
وگرنه چطوری میتوانی وسط مهمانی به اطرافیانت حالی کنی که بابا جان من خوبم.‌ خوبِ خوب... 
فقط معذرت میخواهم که اسم شریفتان پر از خاطره است برای من.

خاطرها از جنس خیلی چیزهای دیگر هم هستند.
خلاصه کنم هر چیزی که به تو ربط داشته باشد برای من خاطره است.
تمام جاهایی که ردی از تو بوده.
حتی شاید آن تیشرت صورتی هم خاطره بسازد.
گفته بودم که قصه ی خاطرها عجیب تر از این حرف هاست!

#شادی فتحی

میدانی!!!...